Rust zacht, oom Jan

Voor mijn oom, Jan Runge, die op 19 april dit jaar overleed aan kanker. Geschreven vlak na de begrafenis (22 april), maar kon mij er eerder niet toe aanzetten het gedicht te plaatsen. Vandaag is het 7 maanden geleden.

—

—je had de witte vlag gehesen
jezelf verpakt in een gewaad van rust
en het is een gave om zoveel leven
te geven, als je zelf niet meer hebt

het leven hangt van toevalligheden
aan een zijden rode draad
die langzaam toekijkt hoe het bijltje
de knoop doorhakt

je hebt zoveel rimpels verdient, meer
ogen-blikken om naar uit te kijken,
dagen om te slijten, armen om uit
te slaan, om de Wil van het leven
te verzilveren

je had er rust mee, daar zijn wij
van aan het leren
rust zacht, Jan

——