De schaduw van huize 393
Met dank aan Austin Dest voor het kunstwerk, Reinout van Schie voor de foto en iedereen in huis, omdat ze een hoofd hebben. Een vereeuwigd hoofd, durf ik wel te zeggen!
—
—
gij zult niet genieten van genoten
gij zult bier leren en niet op water teren
gij zult versteld staan van u eigen kunnen
de sappen van geplukte vruchten drinken
de straten bezatten met luchtige lijnen
waarin dagelijkse beslommeringen
geruisloos verdwijnenwant drie maal negen maal drie
is scheepsschuin
en dat is recht door ons wel en wee
gevarenen als ge uzelve zwaar moedig of
weerbarstig voelt, behapt en van gegeten
onthoudt dan: een badjas eromheen
en u bent weer snel ter been
heen, heen, heen
naar 393 heen——
Zondag 29 januari: optreden in Zeist
Komende zondag lees ik voor uit eigen werk. Taalpodium, de vereniging voor schrijvers en dichters waar ik lid van ben, heeft mij gevraagd om wat gaten in de lucht te dichten en ik ga mijn woorden daarvoor gebruiken. Hieronder wie, wat, waar, wanneer en in veel mindere mate waarom.
Uitnodiging 29 januari
Rust zacht, oom Jan
Voor mijn oom, Jan Runge, die op 19 april dit jaar overleed aan kanker. Geschreven vlak na de begrafenis (22 april), maar kon mij er eerder niet toe aanzetten het gedicht te plaatsen. Vandaag is het 7 maanden geleden.
—
—je had de witte vlag gehesen
jezelf verpakt in een gewaad van rust
en het is een gave om zoveel leven
te geven, als je zelf niet meer hebthet leven hangt van toevalligheden
aan een zijden rode draad
die langzaam toekijkt hoe het bijltje
de knoop doorhaktje hebt zoveel rimpels verdient, meer
ogen-blikken om naar uit te kijken,
dagen om te slijten, armen om uit
te slaan, om de Wil van het leven
te verzilverenje had er rust mee, daar zijn wij
van aan het leren
rust zacht, Jan——
Verjarigen
Bedankt allemaal voor jullie felicitaties, via alle kanalen 🙂
Lang geleden was er eens……..
—
op 04-12-1983
was daar eens een kindje loosgevallen uit de warmte van de baarmoeder
gestrand in een veilig nest van
houtwormen en nachtzustersbracht hij de tijd door, roepend
als een wilde in de straten van de mediastad
“pa pa pa pa ma ma ma ma”en nog steeds
is deze mond niet stil te krijgengeen waterdop of speenzuigdop
geen drinkfles ging niet in vlammen op
het plaktape is al klaargezetmaar de zachtheid won
omdat liefde is waarmee alles begon
in de lentenachten van maartnet voor de verjaring van de sint
week daar eens een kindje loosen nu, nog steeds
is deze mond niet dichter te krijgen
—
De foto’s zijn gemaakt door Reinout van Schie (Refractions.nl – kijken!) en met grote dank aan Austin Dest.. 😉
Studie Ontwijkend Gedrag
Ja, precies, dit bericht. En deze woorden. En deze woorden. Maar, ik heb dit weekend zowaar aan mijn studie gewerkt. Echter, het kan niet altijd feest zijn. Lees maar. Zo gaat het meestal:
(De foto is trouwens gemaakt door Daniel Kupke in een verlaten universiteit in Luik, België deze zomer.)
—
—
Tunnelvisie
ik heb een tunnelvisie
maar ontsnap steeds via
de zijdeurenik lig op kop
maar houd in het middel halt
voor een kopje theeik sog, ik sog, ik sop
zelfs mijn vaat glimt van top
en kop tot teen en beenik bedenkt een nieuwe sog
een raam in de wanden van mijn bestaan
van mijn tunnelvisie——
Verwachtingen (16+)
Zo was ik in een regenachtig Nederland en zo was ik ergens in een ver land, op een enorm festival. Ik word langzaam uit mijn tent gebrand door de Hongaarse zon, probeer een frisse neus te halen door mijn hoofd uit de tent te steken en dan… kijk ik tegen de kont van een toevallige (lees: toevallig lekkere) buurvrouw aan. Ja, dan krijg je wel zin om… te…. schrijven natuurlijk!
—
Verwachtingen
zacht deinend meisjesvlees
een voortslepend lekker hapje
op h&m-slippers
je ziet eruit als een glans
in mijn ogen, een tinteling
in jouw hoofd, een satijnen streling
voor de zoekende vingertoppen
zoekend naar de plak in elke plooi
de klamme nectar van de zon
of van de verwachtingen
van wat nog komt
en komt
en komt
…—
Het zoomen van bijen en andere muziek (Sziget)
Lieve kijkbuiskinderen,
Ik heb op Sziget vertoeft. Jawel, 12 podia, 13 katers. Maar eigenlijk vooral veel thee, zon, fruitshakes, gespitste rode oortjes, gebroken tentstokken en een Donau aan nachtelijke (vieze) dansjes. En hoewel dit alles mij vrij druk bezig hield, heb ik toch nog wat tijd in het hol van de pen gespendeerd, terwijl ik de Hongaarse hittebol de woorden in mijn schrift liet branden. (Een heel gedoe met vergrootglazen en de geur van verbrand papier.)
Dus presenteer ik jullie bij deze enkele lovende woorden over een van de eerste bands die ik daar zag op het pitoreske eiland Óbuda in Budapest: de Maccabees.
—
Bijen van Mekkaje neemt een loopje langs
toonladders
alsof het grassprieten zijn
kietelend tussen je tenen en
gitaarpendalen
zo doe je een hoop stof opwaaien
tussen onze ogen
die opengaan
als het paars tussen het groen
je nestelt je
en maalt niet om wat
nectar meer of minder—
En enkele kiekjes van al het eilandplezier:
-
- Sziget bij zonlicht.
-
- Vrienden in het gras.
-
- Ik heb aanhang!
-
- Ik heb mij laten strikken om te helpen, naar mij is verteld, een openlucht-discotheek te redden.
Beter laat dan nooit: kort verslag Park Picknick Poëzie
Het was zonniger dan verwacht, er waren meer dieren dan verwacht, ik was zenuwachtiger dan ik had verwacht en het ging.. jawel, goed! Stoelen stonden in rijtjes opgesteld achter de hekken van de speeltuin en kinderboerderij in het Griftpark en men luisterde naar de folkmuziek van Pekel, de presentatie van Fred Penninga en naar dichters die voordroegen, waaronder… jawel, ik!
‘Freewriting’ heeft gewonnen
Het idee van Laura Stassen voor de Kei van Utrecht, Freewriting, heeft gewonnen! Het was nog wel spannend en het aantal stemmen nam extreme vormen aan in de laatste uren voor de deadline. Gek genoeg stopte het tellen van de stemmen niet om 0:00 op de officiële deadline, maar ja, dit was het plaatje op dat moment. Inmiddels zit Laura in Peru. Maar bij terugkomst gaat er dus een Freewriting-evenement worden georganiseerd. Ik ben alvast benieuwd!
Aangeboden: een harde (schiet)schijf, t.e.a.b.
Aangeboden, tegen elk aannemelijk bod: een harde schijf waar mee gedaan mag worden wat de naam al doet vermoeden: smijten, bekogelen, jongleren, iemand of iets ermee stenigen, de chinese muur of de eeuwige sleur ermee doorbreken (wel goed mikken), je schoonfamilie ermee het land uitjagen, de kat van de buren bang maken, een rondedans erbovenop uitvoeren, beschieten. Of iets creatiefs natuurlijk.
Kicken: mijn naam op de poster van Park Picknick Poëzie 2011
Jawel, ik schrok er zelf ook wel een klein beetje van (ook al wist ik stiekem al wel dat het zou gebeuren): mijn naam staat op een poster, als optredend dichter nog wel, en in rood gedrukt! Maar wat het betekent is nog veel gaver natuurlijk: ik treed zondag 26 juni op, ik draag in het Griftpark mijn gedichten voor, naast een hele rij andere dichters, maar ook rappers en muzikanten.
Oftewel: zet het in je agenda en neem die zondag je ijskoude biertjes of wijn mee, broodjes, groenten, fruit, chips en wat je maak lekker vindt en kom in het park zitten. Het is op zon-dag, dus het weer kan al niet meer kapot..
‘Freewriting’ in het park: een keigoed idee!
Dit is een goedgekeurd, officieel spambericht op mijn blog. Ik ga jullie namelijk oproepen om te stemmen.. Waarop? Een idee! Een goede vriendin van mij, Laura Stassen, heeft een fantastisch idee ingezonden voor ‘de Kei van Utrecht‘ en haar idee heeft de finale gehaald! Haar idee heet freewriting en dat wil zeggen dat je met z’n allen in het park bijeen komt en allemaal gewoon schrijft wat er in je opkomt. Het gaat even niet over doordachte ideeën en zeeën van correcties, het gaat over ingeving en inspiratie. En blijven schrijven, dat ook. Vind jij het ook zo’n tof idee? Dan kan je op haar stemmen, door kei 2 naar 1008 te sms-en (kost 90 eurocent) of je kan meer lezen over haar idee.
Ik vond het een van de beste ideeën die ertussen staat, en ze heeft zo te lezen ook Ingmar Heytze en Ronald Giphart al weten te overtuigen. Andere goede ideeën vond ik fietsrit schrijven, waarbij typografie, street art en literatuur op je fietspad komen en logeerkunst, waarbij kuntobjecten bij jou thuis logeren voor drie maanden en dan weer naar de volgende afreizen.
Ahaa, dus zo zit het..
Op 4 mei deed ik voor het eerst mee aan een heuse poetry slam. Ik werd er dan ook meteen na de eerste ronde uitgeslammed, maar dat mocht niet baten, want ik had toch een leuke avond. Nu kreeg ik enkele dagen terug een e-mail van de organisatie met een verslag van de avond. Daarin vond ik onder andere een wat uitgebreidere uitleg van wat de jury van mij vond: (meer…)
U-slam en ik slamde mee (en mis)
Vanavond stond ik in de Bastaard in Utrecht met trllende ledematen voor te dragen. Ik deed voor het eerst mee aan een poëzie-slam.
Resultaat: na een ronde eruit. Salaris: drie gratis drankjes en goede geprekken. Kosten: twee betaalde drankjes & een vleugje eer.
Je verlies omarmen met een glimlach is ook een vorm van winnen.
Meer woorden meer kleuren
Het was zonnig, we zaten op klapstoeltjes naar elkaars dichtwerk te luisteren in de vroege zon van april. Af en toe kwam er een boot voorbij, soms met luide muziek, soms met lichtelijk verbaasd opkijkend spontaan en tijdelijk publiek. Het was zondag 24 april en deed ik mee aan Meer woorden meer kleuren in de Kargadoor in Utrecht.
Ridderhof, Alphen aan de Rijn, 9 april 2011
Een historische datum. Helaas alleen niet om een goede reden. Een doorgedraaide jongeman baant zich al schietend door winkelcentrum Ridderhof in Alphen aan de Rijn en verwoest op zijn weg vele levens. De maandag erop was ik op de middelbare school Groene Hart Lyceum in het geraakte dorp en toen bleek dat een collega, Constanze Boezaard, en haar man ook dodelijk geraakt waren op de zaterdag ervoor. Zo komt het nieuws wel erg dichtbij en dat zet je toch aan het denken… en schrijven.
—
Ridderhof, Alphen aan de Rijn, 9 april 2011het leven hangt van toevalligheden
aan een zijden rode draad
Doorduwer
… omdat nee nee is, hoe ver je ook bent en hoezeer je ook vindt dat er een uitnodiging in haar voorhoofd gegraveerd staat… In tegenstelling tot hoe sommige rechters er kennelijk over denken.
—
Doorduwerje kan haar ogen wel in de jouwe proppen
je mond haastig op de hare drukken
haar bed bestijgen als een wilde elandmaar je mag niet, ze moet niets
van je, verdraaide drolje laat haar van slag achter, een slagveld
waarin je jezelf verloor en het zal even duren
voor je je hart kan ophalenbij de gevonden voorwerpen
—
Voor de winnaar.. ;)
Een vriend van me, Rolf Alblas, had in Hilversum een tennistoernooi gewonnen. Tijdens het zien van de finale schreef ik de basis voor dit gedicht en maakte ik deze foto. Reacties: ‘erg indrukwekkend’ (Rolf zelf) en ‘mooi gedicht’ (zijn pa)!
De mond gaat nooit dichter 