Het zoomen van bijen en andere muziek (Sziget)

Lieve kijkbuiskinderen,

Ik heb op Sziget vertoeft. Jawel, 12 podia, 13 katers. Maar eigenlijk vooral veel thee, zon, fruitshakes, gespitste rode oortjes, gebroken tentstokken en een Donau aan nachtelijke (vieze) dansjes. En hoewel dit alles mij vrij druk bezig hield, heb ik toch nog wat tijd in het hol van de pen gespendeerd, terwijl ik de Hongaarse hittebol de woorden in mijn schrift liet branden. (Een heel gedoe met vergrootglazen en de geur van verbrand papier.)

Dus presenteer ik jullie bij deze enkele lovende woorden over een van de eerste bands die ik daar zag op het pitoreske eiland Óbuda in Budapest: de Maccabees.

—
Bijen van Mekka

je neemt een loopje langs
toonladders
alsof het grassprieten zijn
kietelend tussen je tenen en
gitaarpendalen
zo doe je een hoop stof opwaaien
tussen onze ogen
die opengaan
als het paars tussen het groen
je nestelt je
en maalt niet om wat
nectar meer of minder

—

En enkele kiekjes van al het eilandplezier:

Sziget bij zonlicht.

Vrienden in het gras.

Ik heb aanhang!

Ik heb mij laten strikken om te helpen, naar mij is verteld, een openlucht-discotheek te redden.